Powiada się, iż w podstawie dobrego wychowania leży szacunek do drugiego człowieka. Rzeczywiście powinno się trzymać wyznaczonych reguł z uwagi na należyte relacje, należyte maniery wyraźnie poprawiają stosunki międzyludzkie, uprzystępniają komunikację i przebieg różnych spraw. Gdy na domiar tego odkryjemy, że etymologia stwierdzenia savoire-vivre wywodzi SIĘ ze połączenia francuskich sformułowań „wiedzieć” i „życie”, wtedy będziemy mogli wnioskować, że to odpowiednie zachowanie krótko mówiąc oznacza przestrzeganie wyznaczonych zasad postępowania w celu ulepszenia egzystowania w społeczności. W związku z tym wskazuje się, że to starożytni Grecy, którzy nieprzerwanie zmierzali do doskonałości byli prekursorami savoire-vivre. A rozkwit sztuki dobrego postępowania nastąpił w okresie renesansu, który tak silnie inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Nadzwyczajną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i formalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Ale w drugiej połowie XX wieku kodeks moralny zaczął również być uwzględniany w relacjacjach biznesowych i formalnych spotkaniach w pozostałych dziedzinach społecznych.

Norm savoire-vivre jest bardzo dużo, gdyż zasady te odnoszą się do każdej dziedziny naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, szczególnie tym, które nawiązują do naszego zachowania przy stole i relacji w pracy. Traktujemy wszystkie osoby w towarzystwie z szacunkiem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z atencją.

Kulturalne powitanie

W naszej polskiej tradycji panowie całowali na powitanie kobietę w rękę. Wraz z rozwojem etykiety na formalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze trzeba podać rękę, uścisnąć ją lekko, nie potrząsając. Jeśli osoby w towarzystwie są równorzędne pod względem statusu zawodowego, to pani pierwsza wyciąga rękę. Starsza osoba także ma supremacja przed młodszą. W spotkaniach biznesowych natomiast nie liczy się płeć, ani wiek, ale ranga. Pierwsza zawsze wita się osoba z najważniejszym pozycją zawodową.

Zachowanie podczas posiłku

Do stołu zasiadamy w miejscu ustalonym przeważnie wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie krzyżujemy ich. Ręce natomiast nieznacznie opieramy o stół. Nasza postawa powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Sztućce z niewielką dozą jedzenia wkładamy na wprost do ust. Istotne jest, żeby siedząc przy stole opanować jednocześnie sztukę miłej konwersacji i jednoczesnego spożywania posiłku. Zasada wydaje się prosta - kierujemy jedną uwagę, czy kwestię do wspólbiesiadnika po prawej, nabieramy malutką porcję potrawy na łyżkę kładziemy do ust, konsumujemy i z próżną buzią rozmawiamy z sąsiadem po lewej. Powtórnie nakładamy jedzenie, konsumujemy i ciągniemy rozmowę. Ten model może wydawać się udawany i pozowany, ale ma on na celu osiągnięcie dwóch podstawowych norm - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i równoczesnej miłej konwersacji z towarzyszami. Warto wspomnieć, że nie otwieramy ust z pełną buzią.

Przyszykowaną na stole serwetkę rozwijamy na kolanach, w taki sposób, by znalazła się poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego na ogół leżą najbliżej talerza, potem do ryb, a do przystawek są w następnej kolejności. Łyżka do zupy leży po prawej stronie jako ostatnia. U wierzchołka talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napoje zestawione są w następującej kolejności: trochę dalej szklanka na wodę, dalej kieliszek na czerwone wino, na białe i na ostatek na musujące trunki i likiery. Po lewej stronie talerza rozlokowana jest filiżanka na kawę. Wszelkie trunki popijamy drobnymi łyczkami, kieliszki stale podtrzymujemy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.

Po zakończeniu posiłku bezwarunkowo czekamy na znak gospodarzy, dopiero, kiedy oni dadzą sygnał, możemy zsunąć serwetkę z kolan, zostawić ją przy talerza i nie szurając krzesłem powstać i rzec „dziękuję”.

Płeć czasami ma konotacja

Mimo Nie bacząc na tego, iż w relacjach biznesowych najistotniejsze jest pozycja, które się piastuje, są sytuacje, w których kobieta ma wyższość. w sytuacji wspólnego biznesowego posiłku, w oficjalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej pozycja obok. Przy wstępowaniu do pomieszczenia albo do windy zawsze kobieta wchodzi pierwsza. W przypadku jednak, gdy drzwi otwierają się do środka pierwszy wchodzi mężczyzna, bowiem to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Z reguły też przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako znak szacunku i chęci do wsparcia.

Reguł savoire-vivre jest niesłychanie dużo i faktycznie pożądane byłoby ten kwestia zgłębić w wyższym stopniu na własny użytek. Zazwyczaj znajomość całkowicie obranych norm pozwoli nam odpowiednio zachować się w bardzo różnych miejscach. Zawsze jednak wyjeżdżając do kraju o kompletnie odmiennej kulturze wypada zapoznać się z normami tam panującymi.